Her işlemci çekirdeği eşit derecede güçlü değil. Kimileri başkalarına göre daha fazla beygir gücüne sahip. Bu çekirdeklere favored cores, yani tercih öncelikli çekirdek deniyor. Uygulamalar birebir anda birden fazla iş parçacığı için birden fazla çekirdeği kullanabiliyor. Bu iş parçacıklarından kimileri başkalarına nazaran daha fazla çekirdek gücü gerektiriyorsa, işletim sistemi bunu fark ederek o işi yanlışsız çekirdeğe yönlendirmeli. Bunun için daha işin başındayken, işletim sisteminin hangi çekirdeklerin tercih öncelikli olduğunu bilmeye gereksinimi var. 2H19 güncellemesi de tam olarak buna odaklanacak.
Intel’e nazaran 1 ile 4 ortası iş parçacığı kullanan işler için işletim sistemi tarafından yapılan optimizasyon, yüzde 15’e kadar fazladan performans manasına geliyor. Tabi bunun için Intel tarafında Turbo Boost Max 3.0 dayanaklı işlemcilere gereksinim var. Microsoft, AMD tarafında işlemci optimizasyonu yaparken de multi-CCX teknolojisine ve Zen işlemcilerin çok yongalı yapısına odaklanacakmış.
Bu yenilik son kullanıcılara en çok oyun oynarken yansıyacaktır. Çağdaş oyunlar çok çekirdekli mimariye nazaran geliştiriliyor ve iş parçacıklarını optimize etmeye ihtimam gösteriliyor. Tekrar de birtakım işler tabiatları gereği tek çekirdek performansına güvenmek zorunda kalıyor. Intel işlemcilerden örnek verelim; “Oyun oynayacaksan i7 yerine i5 al. Nasıl olsa sana tek çekirdek performansı da lazım, i7’de tıpkı çekirdek gücü için daha fazla para harcarsın.” denmesinin sebebi bu.
